Closing Syndrome

Εκεί που όλα δείχνουν πως το παιχνίδι δεν μπορεί να «γυρίσει», έρχεται το Closing Syndrome για να αποδείξει πως στο τένις όλα μπορούν να συμβούν! Γι’ αυτό, άλλωστε, είναι ένα από τα σπορ που παραμένει τόσο δημοφιλές για στοιχηματισμό. Προσφέρεται, θα έλεγε κανείς, για ποντάρισμα, καθώς κανείς δεν ξέρει πως πρόκειται να εξελιχθεί. Κάτι που δίνει πολύ καλές ευκαιρίες στους παίκτες στοιχήματος.

Μπορεί να διαθέτετε πολλά εργαλεία, συμβουλές και στρατηγικές για να κατακτήσετε τον κόσμο του στοιχήματος τένις. Μαζί με όλα αυτά, θα πρέπει να ξέρετε και κάτι παραπάνω για το άθλημα, όπως ο όρος που αναφέρουμε εδώ. Είναι κι αυτό κομμάτι του παζλ. Θα συνδυάσετε λοιπόν, τη γνώση με μία καλή έρευνα για να αναπτύξετε τη δική σας στρατηγική νίκης.

Είτε είστε έμπειρος στο στοίχημα τένις είτε είστε καινούριος, είναι μία από τις πληροφορίες που σίγουρα θα θέλετε να μάθετε!

Τι σημαίνει ο όρος

Το Closing Syndrome αποτελεί ένα συχνό φαινόμενο στο άθλημα του τένις που κάνει τον παίκτη να «κολλάει». Είναι η αλλαγή ψυχολογίας που βιώνει εκείνη την στιγμή ο παίκτης που από το ζενίθ πηγαίνει ξαφνικά στο ναδίρ. Το ψυχολογικό κομμάτι παίζει αναμφίβολα σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι ακόμη και ενός καταξιωμένου τενίστα. Αναρίθμητα είναι τα παραδείγματα όπου παίκτες ενώ προηγούνταν ακόμη και με 5-0 είδαν τους αντιπάλους τους να φτάνουν στην ισοφάριση. Λάθη από το πουθενά, νευρικότητα, έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης και δημιουργικότητας, είναι μερικά από τα συμπτώματα που καλείται να αντιμετωπίσει ο παίκτης.

Όπως σωστά ανέφερε γνωστός δημοσιογράφος του ΕSPN, το Closing Syndrome είναι η αδυναμία του παίκτη να «τελειώσει» το παιχνίδι. Πρόσφατα ο ίδιος ο δημοσιογράφος χρησιμοποίησε τον συγκεκριμένο όρο σε παιχνίδι της Βικτόρια Αζαρένκα, όταν η ίδια αναγκάστηκε να ζητήσει τάιμ – αόυτ. Ο λόγος φυσικά ήταν επειδή αδυνατούσε να «κλείσει» το τρίτο σετ, κάτι που μάλιστα φέρεται να ανέφερε η ίδια και για το οποίο ανασκεύασε στην συνέχεια.

Γνωστά περιστατικά

Ένα παιχνίδι αξέχαστο ήταν ο προημιτελικός στο Masters της Ρώμης μεταξύ των Τζόκοβιτς και Μπέρντιτς. Ο Σέρβος κατάφερε να φτάσει εύκολα στην κατάκτηση του πρώτου σετ με 6-2. Ξεκίνησε δυνατά και στο δεύτερο σετ προηγήθηκε με 5-3, με τον Μπέρντιτς ωστόσο, να κερδίζει το σετ με 7-5. Ο Τζόκοβιτς έχοντας χάσει την ψυχολογία του έχασε και το τρίτο σετ και τελικά το παιχνίδι.

Άλλο ένα παράδειγμα είναι αυτό στον τελικό του Wimbledon το 1993 ανάμεσα στη Νοβότνα και τη Στέφι Γκραφ. Η Νοβότνα προηγούνταν της αντιπάλου της με 6-7, 6-1, 4-1 και στο 40-30 στο 6ο game του 3ου σετ, είχε σετ point για το 5-1 απέναντι στη Γερμανίδα. Αλλά η Νοβότνα έκανε διπλό double-fault και ένας από τους πιο συγκλονιστικούς τελικούς είχε μόλις ξεκινήσει στο Wimbledon. Σε λίγο περισσότερα από 15 λεπτά η Γκραφ κατάφερε και κέρδισε.

Υπάρχουν δεκάδες παρόμοια παραδείγματα που επιβεβαιώνουν το φαινόμενο αυτό. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι πως το Closing Syndrome είναι κάτι που απεύχονται οι παίκτες. Ωστόσο, είναι αυτό που κάνει το τένις ενδιαφέρον και αγαπητό. Σίγουρα μπορείτε να το έχετε υπόψιν όταν τοποθετείται κάποιο στοίχημα τένις, καθώς είναι πολύ πιθανό να το βρείτε μπροστά σας. Αυτό που σας ενδιαφέρει στην προκειμένη περίπτωση είναι να μπορέσετε να το εκμεταλλευτείτε την κατάλληλη στιγμή. Έτσι θα  είστε σε θέση να αποκομίσετε τα μέγιστα δυνατά κέρδη.