ηρακλης αντυπας

Το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να με πει κάποιος είναι πρωινό τύπο. Από τότε που… ξέφυγα από τα φτερά της ελληνίδας μάνας (λέμε και καμιά… λαλακία για να γεμίσει το κείμενο, μιας και από την συγκεκριμένη κατηγορία δεν ξεφεύγει ποτέ κανείς), ήμουν και είμαι τσακωμένος με τον ήλιο. Δεν τον γουστάρω και τρελά τον άτιμο και κατάφερα να προσαρμόσω τη ζωή μου, ώστε η βασική μου δουλειά μου να είναι νύχτα.

Στην αρχή ήταν τα ξενύχτια. Κλαμπ, μπαρ, συναυλίες και «βρώμικο» σε καντίνες, γιατί δεν γίνεται να πέσεις στο κρεβάτι με άδειο στομάχι. Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να νυστάζει, όταν άρχιζε να ξημερώνει. Τα ίδια συμβαίνουν και τώρα, λόγω των βραδινών εκπομπών επικοινωνίας στον BwinΣΠΟΡ Fm.

Προς τί ο πρόλογος; Πολύ απλά χθες το πρωί έπρεπε να κατέβω στο κέντρο της Αθήνας… χαράματα. Σκέτη ταλαιπωρία. Μποτιλιάρισμα, μισή ώρα για τέσσερα χιλιόμετρα και να έχεις και τον ήλιο να σε χτυπά στο πρόσωπο. Δόξα Δράμας…

Μην σας τα πολυλογώ, ακούω ραδιόφωνο για να συνοδέψει την ταλαιπωρία και μπαίνει η διαφήμιση που σου ξυπνά μνήμες. Για την ακρίβεια, ακούω έναν γνώριμο ήχο. Η μπίλια να γυρίζει, να γυρίζει και να ξεκινά η πτώση της. Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, η διαφήμιση αφορούσε το άνοιγμα των… ναών, με όλα τα μέτρα προστασίας για τον Covid.

Οπότε λοιπόν, μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου, ξύπνησαν μνήμες, ξύπνησαν οι μάχες με το θηρίο. Στη δική μου περίπτωση, δεν νομίζω ότι υπάρχει παιχνίδι με μεγαλύτερα συναισθήματα από την… Ρούλα και την Λέτα. Η διαδρομή της μπίλιας, αυτά τα δευτερόλεπτα σου ανεβάζουν την αδρεναλίνη, σου σταματούν το μυαλό. Δεν σκέφτεσαι τίποτα και περιμένεις να δεις που θα σταματήσει η άτιμη. Και αυτή ώρες ώρες, κάνει κάτι παιχνίδια, μυθικά.

Θυμήθηκα λοιπόν, έναν τίμιο γίγαντα, ο οποίος κάθισε μαζί με έναν φίλο του για να δώσει την μάχη του. Κυριλέ τύπος. Ήρθε με το ποτό του, το τοποθέτησε στο τραπέζι και έβγαλε λεφτά για να αγοράσει μάρκες. Επειδή η μπίλια είχε ξεκινήσει την διαδρομή της, περίμενε το επόμενο γύρισμα. Αυτός περίμενε, η ρουλέτα είχε άλλη άποψη. Δεν τον γούσταρε και του το έδειξε. Δίχως το παραμικρό ίχνος υπερβολής, η μπίλια εκσφενδονίστηκε, έσπασε το ποτήρι και εξαφανίστηκε κάτω από τα διπλανά τραπέζια!

Προσπαθεί να συνειδητοποιήσει το τί είχε συμβεί. Βλέπει το ποτήρι κομμάτια, την βότκα στα ρούχα του. Σηκώνεται και λέει στον φίλο του: «Πάμε να φύγουμε τώρα. Εδώ θα μας πετσοκόψουν στην κυριολεξία. Δεν βλέπεις τι έγινε. Σήκω τώρα. Τί γκίνια είναι αυτή. Μας έστειλε μήνυμα ο Θεός». Μάταια, ο φίλος του προσπάθησε να τον μεταπείσει. Μία που ανέβηκαν το… βουνό, μία που το κατέβηκαν.

Τα σκηνικά που μπορεί κάποιος να ζήσει στα τυχερά παιχνίδια, είναι πολλές φορές απίστευτα. Και τα καταλαβαίνουν, μόνο αυτοί που έχουν ζήσει παρόμοια περιστατικά. Σε κάποια άλλη νεκρή στοιχηματικά μέρα, όπως η σημερινή, θα σας γράψω την ιστορία με τον Κινέζο που εξαφανίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες…

Με άλλα λόγια, σήμερα έχει ρεπό από τα προγνωστικά στοιχήματος για να ανακατευθεί… η τράπουλα και να γυρίσει το χαρτί. Αφενός γιατί δεν βλέπω κάτι το αξιόλογο και αφετέρου γιατί χθες δεν μας πήγε καθόλου. Οπότε, περιμένουμε το Σάββατο, στο οποίο υπάρχει ψωμί για να ασχοληθούμε. Καλημέρα…