Θοδωρής Ιακωβίδης

Μήπως είδατε το κλάμα του Ρενό Λαβιλενί, μετά τον τραυματισμό του στην προθέρμανση του τελικού του επί κοντώ των Ανδρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες και την, επί της ουσίας, αδυναμίας του να διεκδικήσει μία ακόμη διάκριση στην πλούσια καριέρα του;

Μήπως παρακολουθήσατε  την προσπάθεια της ελληνικής κολυμβητικής ομοσπονδίας και την στεναχώρια της πρωταθλήτριας ντουέτου της συγχρονισμένης κολύμβησης, Ευαγγελίας Πλατανιώτη, για να μπορέσει να πάρει άδεια και να ταξιδέψει στο Τόκιο για να πάρει μέρος στους Αγώνες;

Δεν μπορεί, θα παρακολουθήσατε την ιστορία του Έλληνα αρσιβαρίστα Θοδωρή Ιακωβίδη, τις δηλώσεις του στο Τόκιο και την τεράστια απήχηση που είχαν στην χώρα μας. Το ότι μέσα σε λίγες μέρες πολλαπλασίασε, στον υπέρτατο βαθμό, τους ακολούθους του στα κοινωνικά δίκτυα καθώς  και το γεγονός πως, πλέον, φαίνεται πως …ανοίγουν σιγά-σιγά τα παράθυρα για πιθανή παραμονή του στο άθλημα που αγαπά και για  συνέχιση της καριέρας του.

Κι αν όχι όλα αυτά, ίσως είδατε η διαβάσατε κάπου για τον ιδιαίτερο πανηγυρισμό της Αμερικανίδας, ασημένιας Ολυμπιονίκου στη σφαίρα των γυναικών που, πλέον, αποτελεί αντικείμενο έρευνας από την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή ή ακόμα, για τις προσπάθειες που έκαναν δύο παγκόσμιοι θρύλοι του μπάσκετ, ο Ισπανός Πάου Γκασόλ και ο Αργεντινός Λουίς Σκόλα, για να βρεθούν στα 41 τους χρόνια και να αγωνιστούν για τελευταία φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Κι αν δεν είδατε ή δεν ξέρετε για όλα αυτά, αλλά και τόσα άλλα παραδείγματα και εικόνες που μας έχουν χαρίσει οι Αγώνες του Τόκιο, με τους οποίους ασχολούμαστε στα προγνωστικά στοιχήματος και που έχουν αποτυπωθεί στην μνήμη, το μυαλό και την συνείδησή μας, ίσως θα έπρεπε να αναφέρουμε και δύο – τρία ακόμα στοιχεία. Όπως για παράδειγμα το γεγονός πως το τηλεοπτικό συμβόλαιο που υπογράφεται μεταξύ της ΔΟΕ και του αμερικανικού καναλιού NBC, είναι το ακριβότερο τηλεοπτικό συμβόλαιο στον πλανήτη γη, πως η Τελετή Έναρξης κάθε φορά των Ολυμπιακών Αγορών είναι η πολυπλοκότερη, ακριβότερη αλλά και πιο απαιτητική παραγωγή  στον τομέα του θεάματος και του αθλητισμού,  πως ο σχεδιασμός, η  οργάνωση, η παραγωγή και εκτέλεση του εγχειρήματος που λέγεται Ολυμπιακοί Αγώνες στους τομείς των οικονομικών, της επιμελητείας, της διαμονής, της σίτισης, της ασφάλειας, της αθλητικής οργάνωσης αλλά και τόσων άλλων νευραλγικών τομέων, αποτελούν σημείο αναφοράς κάθε τετραετίας και, πλέον, είναι οδηγός για κάθε καινοτομία στους χώρους αυτούς.

Από τη μία, λοιπόν, το μέγεθος και από την άλλη το γεγονός πως η τεράστιο αυτό διοργάνωση  διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια, δημιουργούν δέος και προσμονή σε κάθε αθλητή αυτού του  πλανήτη για να μπορέσει να συμμετάσχει – και ακόμα καλύτερα-  να διακριθεί σε αυτούς τους Αγώνες. Ας προσθέσουμε και την μακραίωνη ιστορία, που ξεκινάει από το 776 προ Χριστού στην αρχαία Ολυμπία αλλά και την αρχή των Ολυμπιακών Αγώνων στην σύγχρονη εποχή,  το 1896 στην Αθήνα, για να αντιληφθούμε τη σημασία αυτού του μεγάλου σε σημασία “προϊόντος” καθώς και τους συμβολισμούς που απορρέουν από αυτό.

Η σημειολογία και το προϊόν, οι αθλητές κι η τεράστια απήχηση που έχουν οι προσπάθειές τους, ο παγκόσμιος χαρακτήρας και η διαχρονικότητα, οι συμβολισμοί αλλά και το κέρδος. Καθένα από αυτά ή και όλα μαζί, απλώς επιβεβαιώνουν το μέγεθος, την αξία και την έλλειψη σύγκρισης οποιοδήποτε άλλου γεγονότος στον αθλητισμό ανά τετραετία, με το τεράστιο brand των Ολυμπιακών Αγώνων.