team-usa

Όταν στις αρχές των 90’, συμφώνησαν ο τότε- αείμνηστος πια- κομισάριος του NBA David Stern μαζί με τον -επίσης αείμνηστο τώρα πια- πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής,  Τζοάν Αντόνι Σάμαρανκ, για την συμμετοχή των επαγγελματιών παικτών του μπάσκετ, δηλαδή για τους παίκτες του NBA, στους Ολυμπιακούς Αγώνες κάθε τετραετία, όλοι ήξεραν ότι άλλαζε μια για πάντα ο χάρτης του  Ολυμπιακού Τουρνουά του μπάσκετ. 

Είχε προηγηθεί στις οργανώσεις της περασμένης δεκαετίας, τότε, η συμφωνία για τη συμμετοχή των  επαγγελματιών τενιστών και τενιστριών στους Ολυμπιακούς Αγώνες και οι επαγγελματίες παίκτες του μπάσκετ ήταν αυτοί που θα ολοκλήρωναν τη συμμετοχή των σούπερσταρ του παγκόσμιου αθλητισμού στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση κάθε τετραετίας.

Το 1992 λοιπόν, στην Βαρκελώνη, εμφανίστηκε η πρώτη και μοναδική αμερικανική dream team η οποία σάρωσε τους πάντες και τα πάντα στο πέρασμα της και κατά πάσα πιθανότητα είναι η  κορυφαία ομάδα μπάσκετ που είδαμε ποτέ να παίζει στον πλανήτη. Από κει και πέρα,  το 1994, στο Τορόντο, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα μπάσκετ αλλά και στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1996 στην Ατλάντα, εμφανίστηκαν επίσης δύο σούπερ ομάδες που, όμως, δεν έφτασαν  ποτέ το κύρος, την αίγλη αλλά και την αξία της πρώτης,  της αυθεντικής dream team. Λίγο πιο κάτω σε επίπεδο, θα πρέπει να βάλουμε και την εξαιρετική ομάδα του 2012 στο Λονδίνο και κάπου εκεί κλείνει το πλαίσιο αμερικανικών mega teams που έπαιξαν σε μεγάλες διοργανώσεις.

Η περίοδος του θρυλικού “coach K”,  δηλαδή του περίφημου Μάικ Σιζέφσκι του Πανεπιστημίου του Duke,  που φέτος συνταξιοδοτείται και του οποίου η θητεία στην team USA ξεκίνησε μετά το 2004 και τελείωσε με το χρυσό μετάλλιο Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Ζανέιρο στη Βραζιλία το 2016, γέννησε προσδοκίες,  με αυτό το εντυπωσιακό 75 νίκες και μία ήττα, αυτή από την Εθνική μας ομάδα στη Σαϊτάμα, στο παγκόσμιο του 2006, ότι δηλαδή, η αμερικανική εθνική ομάδα θα παραμείνει σε επίπεδο κύρους αλλά και μεταλλίων, στην κορυφή του κόσμου.

Όμως, η περίοδος του διαδόχου του Σιζέφσκι, του περίφημου προπονητή των San Antonio Spurs, Γκρεγκ Πόποβιτς, δεν ξεκίνησε καλά. Δύο χρόνια νωρίτερα στην Κίνα το 2019, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα,  η Team USA υπέστη δύο ήττες και τελικά κατέλαβαν την έβδομη θέση. Φέτος, μια αρχικά πολλά υποσχόμενη ομάδα αστεριών του ΝΒΑ, μετά τις προπέρσινες πολλές απουσίες, έδωσε, αρχικά, την εντύπωση πως η Κίνα ήταν, απλώς, μια παρένθεση. 

Τελικά και φέτος, αυτή παρένθεση συνεχίστηκε. Μια ήττα από την Νιγηρία στο ξεκίνημα των φιλικών, των exhibition games, όπως τα λένε οι Αμερικανοί,  αλλά και μια δεύτερη ήττα από την Αυστραλία, δημιούργησαν θόρυβο και ερωτηματικά, καθώς ήταν η πρώτη φορά από το 1992 που μια αμερικανική εθνική ομάδα έχανε δύο σερί παιχνίδια σε οποιαδήποτε διοργάνωση.

Βλέπετε, μετά το ανεπανάληπτο 75-1 του Σιζέφσκι, το 9-5 σε νίκες – ήττες του coach “Pops” δεν φαντάζει τόσο …αμερικανικό, αλλά αντίθετα αποτελεί αφορμή για μουρμούρες και ενοχλητικές ερωτήσεις.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε ο κορονοϊός αλλά και οι τραυματισμοί για να πληγώσουν μια ομάδα που, ήδη, είχε αρχίσει να αμφισβητείται. Εντάξει, ίσως ακούγεται  λίγο …υπερβολικό, , μια που παρά τα προβλήματα της ομάδας, παρά τα σχόλια και τις επικρίσεις, ακόμη και ο Τρέι Γιάνγκ  πέρασε -σημειολογικά- το μήνυμά του μέσα από τα δικά του social media, η ομάδα του μεγάλου Γκρεγκ Πόποβιτς παραμένει το μεγάλο φαβορί για το χρυσό μετάλλιο, το έβδομο αν το κατακτήσει, η Team USA,  δηλαδή, στην ιστορία του Ολυμπιακού Τουρνουά.

Άλλωστε, με Πόποβιτς και Κερ,  ανάμεσα σε άλλους, στην προπονητική καθοδήγηση της ομάδας αλλά και παίκτες όπως ο Ντουράντ, ο Λίλαρντ και Τέιτουμ, ανάμεσα σε άλλους σταρ του NBA, θα ποντάρατε εύκολα εναντίον τους;

Μετά και τις τελευταίες αλλαγές, απαραίτητες λόγω πρωτοκόλλου κορονοϊού ή τραυματισμού και αναφερόμαστε στον Bradley Beal και τον Kevin Love, αλλά και μετά την ακύρωση του τελευταίου  φιλικού αγώνα με τους “μπούμερ”  της Αυστραλίας, η τελική δωδεκάδα της Team USA είναι η εξής:

Bam Adebayo, Devin Booker, Kevin Durant, Jerami Grant, Draymont Green, Jrue Holiday, Keldon Johnson, Zach LaVine, Damian Lillard, JaVale McGee, Khris Middleton και Jayson Tatum.

Επόμενο φιλικό, exhibition game, όπως τα αποκαλούν οι ίδιοι,  είναι στις τέσσερις τα ξημερώματα στο Λας Βέγκας με αντίπαλο την Ισπανία, μια  Ισπανία της οποίας αναπόφευκτα οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν το δικό της last dance,  για μια πολύ, μα πολύ μεγάλη φουρνιά παικτών.

Σε αυτό το τελευταίο ραντεβού, παρόντες θα είναι οι περισσότεροι απ’ όσους οδήγησαν την εθνική ομάδα της Ισπανίας σε τρία συνεχόμενα ολυμπιακά μετάλλια, το 2008, το 2012 και το 2016, δύο ασημένια και ένα χάλκινο, ενώ το 2006 και το 2019 ήταν Παγκόσμιοι Πρωταθλητές.

Οι Γιούλ, “Τσάτσο”, Ρούντι, Ρούμπιο και φυσικά Πάου και Μαρκ θα είναι παρόντες μαζί με τους κορυφαίους της …ενδιάμεσης αλλά και της καινούργιας γενιάς του ισπανικού μπάσκετ, καθοδηγούμενοι φυσικά από το Σέρτζιο Σκαριόλο, έτοιμοι να επαναλάβουν,, ίσως για τελευταία φορά, μια ακόμα παράσταση υψηλού, μπασκετικού επιπέδου.

Μέχρι στιγμής οι Ισπανοί έχουν δώσει δύο φιλικά παιχνίδια με τη Γαλλία, την οποία νίκησαν και τις δύο φορές, με 86–77 και 87-79.

Προγνωστικά στοιχήματος

Στοιχηματικά λοιπόν, ενδιαφέρον έχουν τα εξής: