ellada-tsexia

Διάβασα κάπου, πως μπορεί να χάσαμε από την Τσεχία στον τελικό του Προολυμπιακού τουρνουά μπάσκετ στην Βικτόρια του Καναδά,  αλλά δεν αποτύχαμε! Νομίζω πως θα συμφωνήσω. 

Ξέρετε, είναι χαρακτηριστικό του ανθρώπου να ξεχνάει από πού αρχίζει και να θυμάται μόνο το πιο κοντινό, τελευταίο σημείο στην πορεία του. Θα πει κανείς πως με αυτό τον τρόπο χάνουμε το στόχο μας και σίγουρα, ο αρχικός μας στόχος ήταν η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ας γυρίσουμε, λοιπόν,  το χρόνο πίσω.

Πρώτα απ’ όλα να θυμηθούμε  πόσο καιρό η ομοσπονδία ταλαιπωρείται στο θέμα των εκλογών για την ανάδειξη της νέας διοίκησης και πόσο καιρό πορεύεται με διοίκηση πρωτοδικείου. Θυμηθείτε επίσης, τις διάφορες απόψεις των υποψηφίων προέδρων αναφορικά με τον πιθανό νέο  ομοσπονδιακό προπονητή των αντρών,  την ώρα που από πέρσι ο ρόλος αυτός έχει ανατεθεί -από την τότε διοίκηση της ομοσπονδίας-  στον Ρικ Πιτίνο.

Ας βάλουμε τώρα στην εξίσωση τις απουσίες της εθνικής ομάδας και τον τρόπο που ήρθαν αυτές. Ο Γιάννης και ο Θανάσης Αντετοκουνμπο έχουν κάνει μια εκπληκτική πορεία φέτος στα πλέι οφ του NBA και έχουν ήδη φτάσει στους τελικούς. Άρα, να οι δύο πρώτες σοβαρές και όσον αφορά στην περίπτωση  του Γιάννη, η σοβαρότερη απουσία. Συμπληρώστε την πολύμηνη αποχή  του Κώστα Παπανικολάου από το μπάσκετ, βάλτε στο μυαλό σας τις επίσης σοβαρότατες απουσίες των Ιωάννη Παπαπέτρου, Γιώργου Πρίντεζη και ως κερασάκι στην τούρτα των ατυχιών,  την απουσία της τελευταίας στιγμής του επανακάμψαντα στην Εθνική ομάδα μετά από έξι χρόνια, Βασίλη Σπανούλη. Κι αν θέλετε, προς χάριν της συζήτησης, ας βάλουμε και την απουσία του σουτέρ Tyler Dorsey, που είναι πιθανό να μην τον ξαναδούμε να φοράει και τη φανέλα της ομάδας. 

Την ίδια ώρα, μια που αυτή ήταν η τελική μας αντίπαλος, η Τσεχία είχε άπαντες στη διάθεσή της και μάλιστα, σε σχέση με το Παγκόσμιο Κύπελλο είχε μαζί της, αυτή τη φορά, τον Γιάν Βέσελι και τον Μπλέικ Σιλμπ. 

Σε όλα αυτά που παραθέτουμε, χωρίς καμία διάθεση δικαιολόγησης αλλά απλώς παράθεσης στοιχείων, συνυπολογίστε και τα αποτελέσματα – εκπλήξεις στα υπόλοιπα τρία Προολυμπιακά τουρνουά όπου παραδοσιακές δυνάμεις, που ήταν και γηπεδούχοι, αποκλείστηκαν  πανηγυρικά.

Α, και να μην ξεχάσουμε να πούμε πως η ελληνική ομάδα είχε μέχρι χθες μία επιτυχία στις προηγούμενες 11 απόπειρες να προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες μέσω μιας προολυμπιακής διοργάνωσης.

Ναι μεν …αλλά, λοιπόν.

Ο στόχος χάθηκε αλλά, ναι, υπάρχουν και κέρδη.

Αναμφίβολα, πρώτο κέρδος για την Εθνική ομάδα είναι  το  γεγονός ότι έφτασε στον τελικό και μάλιστα κόντρα στα προγνωστικά, για να μην το ξεχνάμε αυτό. Δεύτερον, κάθε άλλο  παρά εικόνα διάλυσης παρουσίασε τόσο στο τουρνουά Ακρόπολις όσο και στους αγώνες της Βικτόριας, σε σημείο, σήμερα, να θεωρούμε αποτυχία τη μη πρόκριση στοος Ολυμπιακούς Αγώνες.

 Ο Καλάθης, νωρίς το ξημέρωμα, δήλωσε πως ήταν η πιο καλή ατμόσφαιρα στην Εθνική ομάδα απ’ όσα χρόνια παίζει σε αυτήν, οι παίκτες των “παραθύρων” της FIBA απέδειξαν ότι μπορούν να αποτελούν σημαντικές λύσεις στην στελέχωση της Εθνικής ομάδας, αλλά πάνω απ’ όλα,  το μεγαλύτερο κέρδος είναι η συμβολή του Ρικ Πιτίνο, όχι μόνο στο …μάζεμα της ομάδας και στην εικόνα που παρουσίασε στους αγώνες αλλά,  κυρίως, στην προσπάθεια να εμφυσήσει νέα μπασκετική, αγωνιστική κουλτούρα, ένα νέο δόγμα σ’ αυτό που λέγεται ελληνική σχολή μπάσκετ, αν υπάρχει αυτή, και τις ιδέες, κουβέντες και παραστάσεις που αφήνει στο εξαιρετικό προπονητικό επιτελείο της ομάδας και τους παίκτες.