rouleta-antypas

Σε μία από τις πρώτες επικοινωνίες μας, σας είχα υποσχεθεί ότι μια μέρα που δεν θα έχει δράση θα σας έγραφα την ιστορία με την «εξαφάνιση» του Κινέζου. Μία από τις αμέτρητες που μπορεί να έχει κάποιος στους… ναούς του τζόγου.

Καλοκαιράκι, όπως τώρα, με το θερμόμετρο να ανεβαίνει επικίνδυνα και τον κόσμο να τρέχει στις παραλίες. Τον νορμάλ κόσμο, γιατί κάποιοι μπορεί να ακολουθούσαν την ίδια διαδρομή, να έβλεπαν θάλασσα αλλά να πήγαιναν στο Λουτράκι με πουκάμισο και τζιν!

Ξεκίνησα λοιπόν τη μάχη με το… θηρίο και είχε αρχίσει η κατηφόρα. Zero διπλανά εγώ, 23 ο κρουπιέρης. Για να μην σας τα πολυλογώ, ο βαρέθηκα να βλέπω tier και ορφανά. Γίνεται να αντέξεις;

Το είχα πάρει απόφαση ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γυρίσει. Είχα μείνει με ένα 50εύρω και ξεκίνησα την διαδρομή για την έξοδο. Άρχισε η αυτοκριτική, τα γραφικά του στιλ «καλά μια χαρά ήσουν στην Αθήνα, τι την ήθελες την εκδρομή» και λίγο πριν την έξοδο υπήρχε μία ρουλέτα.

Η πρώτη σκέψη ήταν αν το αυτοκίνητο είχε βενζίνη και ψιλά για τα διόδια. Και το ρεζερβουάρ έβγαζε το ταξίδι της επιστροφής και κέρματα υπήρχαν. Εύκολα γίνεται αντιληπτό, ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην παίξω τα ρέστα μου. Το θυμάμαι σαν να ήταν χθες. Φεύγει η μπίλια και τη βλέπεις να κάθεται αναπαυτικά στο 35.

Από εκείνη τη στιγμή και μετά, εγώ να έφτιαχνα το ταμπλό, θα έβαζα και ένα νούμερο απέναντι. Τέτοιο σερί, η χρυσοχέρα δεν μου είχε τύχει ξανά. Δέκα σερί νούμερα έφερε η κοπέλα (ο Θεός να την έχει καλά…) και όχι μόνο με έβγαλε στον αφρό, αλλά μου έδωσε και τεράστιο κέρδος, για τα δικά μου δεδομένα.

Δίπλα μου είχε έρθει ένας Κινέζος, ο οποίος καθόταν όρθιος και δεν πόνταρε τίποτα. Η δέκατη και τελευταία καλή μπιλιά ήταν το 35 και αποδείχθηκε ότι με αυτό το νούμερο ξεκίνησε η ανατροπή και με αυτό τελείωσε. Νέα πανηγύρια εγώ και κοιτάζω τις μάρκες που είχα βάλει στο συγκεκριμένο νούμερο. Βλέπω πάνω από το… λιλά το αντρικό (το αγαπημένο μου χρώμα) μια 25άρα μάρκα, cash. Επειδή δεν την είχα δει πριν, αναρωτήθηκα ποιος και πότε την έβαλε, αλλά καταλαβαίνετε  ότι δεν με απασχολούσε και πολύ.

Μέχρι να γίνουν οι πληρωμές, εμφανίζονται δύο καλοντυμένοι κύριοι, που εγώ μπροστά τους με 1,90 και 130 κιλά (τότε, γιατί τώρα κάνουμε διατροφή…) έπαιζα Β’ Εθνική.  «Πληρώστε τον κύριο», δείχνοντας εμένα και ζητούν από τον Κινέζο να τους ακολουθήσει, λέγοντας «ελάτε μαζί μας να δείτε κάτι».

Εν ολίγοις, ο συγκεκριμένος περίμενε όλη την ώρα να βγει κάποιο από τα τρία τελευταία νούμερα (34,35,36), τα οποία βρίσκονται κάτω κάτω στη ρουλέτα. Μόλις λοιπόν ήρθε το 35, με ταχυδακτυλουργική κίνηση, έβαλε την 25άρα πάνω στο νούμερο. Η κοπέλα δεν τον πήρε χαμπάρι, αλλά τον πήραν οι κάμερες…

Αυτά για σήμερα και τα λέμε φυσικά αύριο, με τους δύο πρώτους προημιτελικούς και την αγαπημένη μας Δανία. Καλημέρα σας και no more bets please…